A Barbaric Sunday

Er zijn boeken vol geschreven over temperatuur van wijn bij het drinken ervan. deze worden mateloos gevoed door verschillende percepties over kamertemperatuur, invloed van zuurstof, vorm en grootte van het glas en ga zo maar door.

Mijn mening is dat je geen wetenschappelijke formules kunt toepassen op producten die door de natuur zijn gevormd. De wijnmaker is zijn helper, al blijft het niveau van deze hulp de meest belangrijke factor.

Doorgaans ben ik wél van mening dat vele wijnen te warm worden gedronken, en hou ik wel van frisse (niet gekoelde!) rode wijnen, waar de aanwezige fruittoetsen frivool op de voorgrond treden. Dit als voorspel van wat komen gaat na opwarming in het glas.

Gisteren haalde ik een Barbaric 2010 van Bocchino uit de frisse kelder. Een Barbera d'Asti Superiore (14,5%) gerijpt op kleine eken vaten. Ik deed hem open en liet hem voldoende walsen in een groot glas. Door de te lage temperatuur bleef hij gesloten. Voornamelijk hout, alcohol en secundaire evolutie met een beetje kruiden in de neus. In de mond de houttoetsen met tannines, voornamelijk donker gedroogd fruit.

Ik laat hem daarna (met de kurk op de fles) een aantal uren op temperatuur komen. In het glas komen nu andere rijpe aroma's los, zonder de houtachtige dominantie. De houttoetsen zijn er nog, maar mooi in balans met peper en chocolade. In de mond een volle body met zachte vanille en zoethout toetsen en mooi verweven tannines.

De koele minnaar is een zachte minnares geworden, en ze laat zowaar zelfs méér van haar fruit proeven. Dank je Barbaric, voor die leuke flirt op zondag! wink-emoticon

http://www.michelemoresi.be/collections/vini-rossi/products/barbera-dasti-supuriore-docg-barbaric-guiseppe-bocchino